Η Ζωή Μετά την Κρίση Πανικού
Όταν ο πανικός χτυπά χωρίς προειδοποίηση
Η κρίση πανικού δεν μοιάζει με τίποτα γνώριμο. Μπορεί να σε βρει σε μια φαινομενικά «ήρεμη» στιγμή, την ώρα που ψωνίζεις, μιλάς με φίλους, οδηγείς. Ξαφνικά, χάνεις το έδαφος. Το σώμα ξεφεύγει: γρήγορη καρδιά, ρηχή αναπνοή, ζάλη, μούδιασμα, τρόμος.
Το μυαλό γεμίζει καταστροφή: «παθαίνω κάτι σοβαρό», «θα πεθάνω», «θα χάσω τον έλεγχο». Και μετά… περνάει. Αλλά τίποτα δεν είναι πια όπως πριν.
Ο απόηχος: Όταν το άγχος μένει πίσω Ίσως το πιο δύσκολο δεν είναι η ίδια η κρίση, αλλά αυτό που ακολουθεί. Ένας μόνιμος φόβος: «κι αν ξανασυμβεί;»
Ξεκινάς να αποφεύγεις.
Μέρη, πρόσωπα, καταστάσεις που μπορεί να ξυπνήσουν ξανά τον πανικό. Σιγά σιγά, η ζωή μικραίνει. Και μαζί της μικραίνεις κι εσύ. Δεν εμπιστεύεσαι το σώμα σου. Δεν εμπιστεύεσαι το μυαλό σου. Ακόμα και όταν όλα είναι καλά, περιμένεις την επόμενη «έκρηξη».
Η καμπή: Η απόφαση να μη μείνεις εκεί
Όμως κάποια στιγμή, μέσα στην κούραση και τη θολούρα, κάτι μέσα σου ψιθυρίζει: Θέλω πίσω τον εαυτό μου. Εκεί ξεκινά το πραγματικό ταξίδι. Όχι για να διαγράψεις τον φόβο, αλλά για να μάθεις να τον αντέχεις. Να τον κοιτάς. Να του δίνεις χώρο, χωρίς να σε ορίζει.
Η αναζήτηση βοήθειας δεν είναι αδυναμία, είναι δύναμη. Μέσα από τη θεραπεία, την κατανόηση, την αποδοχή, το σώμα και το μυαλό ξαναγίνονται σύμμαχοι. Δεν παλεύεις πια ενάντια στο άγχος, το μαθαίνεις, το γνωρίζεις, το απομυθοποιείς.
Η ζωή δεν επιστρέφει, αλλά επαναχτίζεται Δεν υπάρχει μια παλιά εκδοχή του εαυτού σου στην οποία γυρίζεις. Αντίθετα, χτίζεις μια καινούρια. Μια εκδοχή που έχει περάσει μέσα από τον πανικό και παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να ζει. Να χαμογελά. Να αντέχει. Η ζωή μετά την κρίση πανικού έχει άλλο ρυθμό. Πιο αργό ίσως, πιο συνειδητό σίγουρα. Αποκτάς μεγαλύτερη ενσυναίσθηση. Μαθαίνεις να φροντίζεις τον εαυτό σου αλλιώς.
Μαθαίνεις να αναπνέεις πραγματικά.
Η αληθινή δύναμη δεν είναι η απουσία φόβου Δεν χρειάζεται να μην φοβάσαι. Χρειάζεται να προχωράς, παρόλο που φοβάσαι. Κι αυτή είναι η πιο σιωπηλή, αλλά και η πιο ουσιαστική νίκη. Γιατί μετά την κρίση πανικού, αυτό που πραγματικά ανακαλύπτεις δεν είναι απλώς η ηρεμία. Είναι ο εαυτός σου. Ολόκληρος.
