Συγκινείται το παιδί μου;

Η αξία της συγκίνησης στην παιδική ηλικία

Συγκίνηση… Ένα δάκρυ που κυλά χωρίς λόγο. Ένα σφίξιμο στην καρδιά όταν βλέπεις κάτι όμορφο. Μια παύση. Μια σιωπή. Αναρωτηθήκατε ποτέ αν τα παιδιά συγκινούνται; Η απάντηση είναι ναι και μάλιστα βαθιά.

Τα παιδιά συγκινούνται… διαφορετικά

Τα παιδιά, ειδικά σε μικρές ηλικίες, δεν έχουν μάθει ακόμη να “κρατούν μέσα τους” τα συναισθήματα. Αντιδρούν άμεσα, αυθεντικά, συχνά χωρίς φίλτρα. Η συγκίνησή τους μπορεί να φανεί:

• σε μια ιστορία που τα αγγίζει,

• σε ένα ζώο που πονά,

• σε ένα τραγούδι που «τα κάνει να νιώθουν περίεργα»,

• ή απλά όταν νιώσουν πολλή ομορφιά ή αγάπη.

Δεν θα πουν “συγκινήθηκα”. Θα πουν:

• “Μου ήρθε να κλάψω και δεν ξέρω γιατί”

• ή “Ένιωσα κάτι μέσα στην καρδιά μου”.

Αυτό είναι συγκίνηση. Και είναι σημάδι υγείας.

Όταν το παιδί δεν συγκινείται

Αν ένα παιδί δείχνει “ανεπηρέαστο” ή ψυχρό, δεν σημαίνει πάντα ότι δεν νιώθει. Μπορεί:

• να φοβάται να δείξει συναισθήματα,

• να έχει μάθει ότι “τα αγόρια δεν κλαίνε” ή ότι “είναι αδυναμία να σε αγγίζουν τα πράγματα”,

• ή να έχει ζήσει καταστάσεις που το έκαναν να «παγώσει» συναισθηματικά για να προστατευτεί.

Στις περιπτώσεις αυτές, χρειάζεται τρυφερότητα, χώρος και αποδοχή, όχι πίεση.

Γιατί είναι σημαντικό να συγκινείται ένα παιδί; Η συγκίνηση είναι μια εσωτερική “δόνηση”, που δείχνει ότι η ψυχή ζει, αισθάνεται και συνδέεται. Παιδιά που συγκινούνται:

• μαθαίνουν να νοιάζονται για τους άλλους,

• έχουν πλούσια συναισθηματική ζωή,

• αναπτύσσουν ενσυναίσθηση,

• και έχουν λιγότερες πιθανότητες να αποξενωθούν από τον εαυτό τους μεγαλώνοντας.

Η συγκίνηση είναι ο τρόπος που η ψυχή μας απαντά όταν κάτι τη συναντά αληθινά.

Πώς ενισχύουμε τη συγκινησιακή ικανότητα ενός παιδιού;

• Με το να του μιλάμε για τα συναισθήματα

• Να του επιτρέπουμε να κλάψει

• Να μην ντρεπόμαστε να συγκινηθούμε μπροστά του

• Με ιστορίες, μουσική, τέχνη, και στιγμές σιωπής και σύνδεσης

Και κάτι τελευταίο… Αν δεις το παιδί σου να συγκινείται, μην το αποσπάσεις. Μην του πεις “έλα, μη στεναχωριέσαι”. Πες του: “Νιώθεις κάτι δυνατό, ε;” Και απλώς μείνε δίπλα του. Η συγκίνηση είναι ανθρώπινη. Και στα παιδιά, είναι ιερή.